നാലുകെട്ട്

പക  
   [ ഗുഡ്ഗാവിൽ മലയാളി സമാജത്തിന്റെ കവിസമ്മേള ന ത്തിൽ അവതരിപ്പിച്ചത് ]

   അച്ഛൻ മകളോടോ തീ
നിൻ മരുഭൂമിയോടൊ
അതോ നിൻ മഹാനഗരത്തോടോ എനിക്ക് പക.
പകയരുത്
എൻ മനസോതി...
നീ വസിക്കും മലരാ രണ്യമെനിക്ക്
മനോഹരമാം മലർവാടി
നീ ചലിക്കും മഹാനഗരമെനിക്ക്
പച്ചയാം നാട്ടിൻപുറം.
എങ്കിലും.....
നിന്നിളം പാദങ്ങളെ തൊട്ടു നോവിക്കുന്ന
മണൽത്തരികളോടെ നിക്ക് പക
വിഗ്രഹാരാധകനാം നിന്നച്ഛന്
നിൻവിഗ്രഹഭ ജ്ഞ കരോടും പക
നിന്നിളം മേനിയേ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്ന
നിന്റെ നീണ്ട പകലിനോടെനിക്ക് പക
നിന്റെ ശ്വാസനാളങ്ങൾ മലിനമാക്കും
നിൻ വായൂ ദേവനോടും പക
നൂറു നൂറു കളിയമർദ്ദനങ്ങൾ കൊണ്ടും 
ശുദ്ധമാകാത്ത നിൻ ദാഹജലത്തോടും പക

     എങ്കിലും സ്നേഹിക്കുന്നു ഞാൻ സ്നേഹിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു
ഈ ഊഷരഭൂമിയേ....
ഞാൻ ഭയക്കുന്നു എന് ഗൃഹാതുര സങ്കൽപ്പങ്ങൾ തിരിച്ചു ചലിക്കുന്നോ
ഞാൻ ഭയക്കുന്നു നീ വസിക്കുമീ ഭൂമിയേ
പകപ്പോടെ.. പകയോടെ സ്നേഹിക്കുന്നോ

എന്റെ ഭയമാകാം നിനക്കഭയം
എന്നുള്ള ചിന്തയോടെ വിട.
തീഷ്ണ്ണമാം പകയോടും വിട...