ഓൾഡ് മേൻ [കീ ശക്കഥകൾ 16o ]എഴുപത് ദിവസം പിന്നിട്ടു.ബാംഗ്ലൂർ ഫ്ലാറ്റിൽ ഒറ്റക്ക്. ഭാര്യയും മോനും നേരത്തേ നാട്ടിൽ പോയി. വീട്ടിലിരിന്നു വർക്ക് ചെയ്യാം.ഒരു നിമിഷം ഒഴിവില്ല. ദിവസം പതിനെട്ടു മണിക്കൂർ ജോലി !. ഇതിനിടെ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങണം, ആഹാരം പാകം ചെയ്യണം. പാത്രം കഴുകണം. ഒരു ഹോട്ടൽ എങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ. പല ദിവസവും മടി കൊണ്ട് ബ്രഡും വെള്ളവും ഭക്ഷണം. ഒരു ദിവസം ഭാര്യ എന്തുമാത്രം പണി എടുക്കുന്നുണ്ട് എന്നുള്ളത് ഇന്നാണ് അറിയുന്നത്.ഇതിനിടെ തലമുടി വെട്ടിയില്ല. ഷേവ് ചെയ്തില്ല, ഡൈ ചെയ്തില്ല. സമയമില്ല.അല്ലങ്കിൽത്തന്നെ ഇതൊക്കെ ആരു കാണാൻ. ആരേയും നേരിൽ കാണില്ലല്ലോ?.വീഡിയോക്കോളിൽ പോലും വരാറില്ല.ആകാശമദ്ധ്യത്തിലുള്ള ഫ്ലാറ്റിലിരുന്നു നോക്കിയാൽ ചുറ്റും ആകാശം മാത്രം.അങ്ങിനെ ആ ദിവസം വന്നു. നാട്ടിലെക്ക് പോകാന വസരം. എൻ്റെ സ്വന്തം നാടിൻ്റെ പച്ചപ്പിലേക്ക്, സുരക്ഷിതത്വത്തിലേക്ക്, കരുതലിലേക്ക്. ഭാര്യയുടേയും പ്രിയപ്പെട്ട മോൻ്റെയും അടുത്തേക്ക്. അവന് മാറ്റം വന്നിട്ടുണ്ടാകും.മലയാളം സംസാരിക്കാറായിക്കാണും. ഒന്നും അവനു വാങ്ങിയില്ല. ഇന്ന് ടോയി കുട്ടികൾക്ക് വാങ്ങിക്കൊടുക്കുന്നതപകടമാണ്. പാവം അവനതറിയില്ലല്ലോ?നാട്ടിലെത്തി. പതിനാലു ദിവസം ഹോം ക്വാറൻ്റയിൻ മതി. ഭാഗ്യം. ഭാര്യയേയും മോനേം കാണാമല്ലോ? ആദ്യം അവളാണിറങ്ങി വന്നത്. "ഇതെന്തരു കോലം, വേഗം കുളിച്ച് ഫ്രഷാകൂ. "മോനെവിടെ. അവനെക്കാണാൻ ധൃതി ആയി. എടുക്കരുതെങ്കിലും കാണാമല്ലോ? ആ കുസൃതിക്കുടുക്ക ഓടി വന്നു. എന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ഒന്നു പരുങ്ങി." ഹ്യൂ ഈസ് ദിസ് ഓൾഡ് മേൻ? വെയർ ഈസ് മൈ ലവ്വിഗ് പപ്പാ?