വനദേവതക്കൊരു പ്രണയ ലേഖനം.. [കീശക്കഥ-143 ]കാണാനൊരു മോഹത്തോടെ നാടു മുഴുവൻ അലഞ്ഞു. കൗമാരസ്വപ്നങ്ങൾക്കൊപ്പം നിൻ്റെ രൂപം, ഭാവം ഇതൊക്കെ എനിക്ക് ഹരമായിരുന്നു. ഒരു പതിനാലു വർഷം വനവാസത്തിന് വിധിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ! ശ്രീരാമചന്ദ്രനോട് എനിക്കസൂയ തോന്നി. കാടു പൂ കാൻ മോഹിച്ചിട്ടുണ്ട് .നിന്നെപ്പുൽകാൻ ആ ഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.ഇപ്പോൾ നാടു മുഴുവൻ കോൺക്രീറ്റ് വനങ്ങളാണു്. അതിൻ്റെ അടുത്തെങ്ങും നീ എത്തില്ലെന്നെനിക്കറിയാം. ഞാൻ ഈവനത്തിലെ അംബരചുംബി ആയ ഒരു ഫ്ലാറ്റിൻ്റെ ഇരുപത്തി അഞ്ചാമത്തെ നിലയിലെ തടവുകാരനാണ്. സസുഖം വാഴുന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ." സുഖം തന്നെയോ ""സുഖം തന്നെയും ഞാൻ വേറെയും " ഉത്തരം കാരണം നിൻ്റെ സാമിപ്യമില്ലാതെന്തു സുഖം.'ഇന്നലെ അച്ഛൻ്റെ കത്തുണ്ടായിരുന്നു. നീ നാട്ടിലേക്കു വരണം. ഇവിടെ തറവാട്ടുവളപ്പ് മുഴുവൻ കാട് പിടിച്ച് കിടക്കുകയാണ്. നീ വന്നിട്ട് വേണം എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ. ഞങ്ങൾ നിൻ്റെ ഏട്ടനെറ് അടുത്തേക്ക് പോവുകയാണ്. നിൻ്റെ എഴുത്തിനും വായനക്കും പറ്റിയ ഇടമാണ്.സമ്മതിക്കുമെന്നച്ഛൻ കരുതിയില്ല. പക്ഷേ എനിക്ക് സന്തോഷായി. വളരെക്കാലമായി നാട്ടിൽപ്പോയിട്ട്.കുട്ടിക്കാലത്ത് എന്നോ പൊയതാണ്.അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ സന്തോഷായി. വളരെ പ്പഴക്കം ചെന്ന നാലുകെട്ട്.അടുക്കളക്കിനറ്റിൽ നിന്ന് വെള്ളം കോരാൻ തുടി. ഒരു വലിയകുളം. തറവാട് വളപ്പ് മുഴുവൻ കാടുകയറിക്കിടക്കുന്നു. വലിയ മാവും പ്ലാവും തെക്കും ആഞ്ഞിലിയും. പക്ഷികളുടെ കളകൂജനം. എനിക്കിഷ്ടായി ഇവിടെ നിൻ്റെ ഗന്ധം ഞാനറിഞ്ഞു. നിനക്കായി ഞാനീ ക്കാടൊരുക്കും. ആകാടിൻ്റെ നടുവിലൊരുവള്ളിക്കുടിലും. കാട്ടു പൊയ്കയും കളി ഊഞ്ഞാലും. നീ വരില്ലേ? ഞാൻ കാത്തിരിക്കും. വനദേവതയെ പ്രേമിച്ച കുറ്റത്തിനെന്നെ നാടു കിടത്തിയതല്ലേ? നിൻ്റെ സവിധത്തിലെക്കവർ ഓടിച്ചതല്ല ഓടിക്കയറിയതാണവർക്കി റി യില്ലല്ലോ? കുയിലിടെ പാട്ടുകേട്ട് മയിലിനൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്ത് നമുക്കൊന്നിയ്ക്കാം. ഇന്നു രാത്രി നീ വരണം. ഞാൻ കാത്തിരിക്കും.