ദ്രുപത മഹാരാജാവും, ശ്രീകൃഷ്ണനും [കൃഷ്ണൻ്റെ ചിരി- 47]പിന്നെ ദ്രോണരും, കുചേലനും. രണ്ടു പേരുടേയും സൗഹൃദം വ്യത്യസ്ഥമാണ്. അഗ്നിവേ ശ്രമത്തിൽ ദ്രുപതനും ദ്രോണരും സതീർത്ഥ്യരായിരുന്നു. ഉററ ചെങ്ങാതിമാർ.ഞാൻ രാജാവാകുന്ന കാലത്ത് വന്നു കാണണമെന്നും അളവറ്റ സഹായം നിനക്ക് ചെയ്യാൻ പ്രാപ്തനാകുമെന്നും വാക്കു പറഞ്ഞാണ് അന്നവർപിരിഞ്ഞത്.കാലം കടന്നു പോയി.ദ്ര്യം പതൻ പഞ്ചാലത്തിലെ രാജാവായി. ദ്രോണരാണങ്കിൽ പട്ടിയും പരിവട്ടവുമായി കഷ്ടപ്പെട്ടു ജീവിച്ചു വന്നു. അപ്പഴാണ് തൻ്റെ സഹപാഠിയുടെ വാഗ്നാനം ഓർമ്മ വന്നത്. പക്ഷേ ദ്രുപത രാജധാനിയിൽ എത്തിയ ദ്രോണരെ അദ്ദേഹം കണ്ടു എന്നു പോലും നടിച്ചില്ല. ദ്രോണർ പഴയ കാലം സൂചിപ്പിച്ചു. അന്നു പറഞ്ഞിരുന്നത് ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.പി ച്ചക്കാർ കയറി വന്ന് എന്തും ചോദിക്കാനുള്ള സ്ഥലമല്ല ഈ രാജധാനി.വേഗം ഇവനെപ്പിടിച്ചു പുറത്താക്ക് എന്ന് കൽപ്പിച്ചു.അങ്ങിനെ ഒരാണരെ ആ രാജധാനിയിൽ നിന്ന് അടിച്ചിറക്കി. കോപംപകയായി മാറിയപ്പോൾ ആ ബ്രാഹ്മണൻ ക്ഷത്രിയ സ്വഭാവമാണ് പുറത്തെടുത്തത്.ഇതിനു പകരം ചോദിക്കും എന്നു പ്രതിജ്ഞ ചെയ്ത് അവിടുന്നിറങ്ങി.ഏതാണ്ടീസമയത്ത്തന്നെ ദ്വാരകയിൽ ഒരു രംഗം അരങ്ങേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശ്രീകൃഷ്ണനും കുചേലനും സാന്ദീപനി മഹർഷിയുടെ ആശ്രമത്തിൽ സതീർത്ഥരായിരുന്നു. ഇണപിരിയാത്ത കൂട്ടുകാർ. പഠനം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടു പേരും പിരിഞ്ഞു. കാലക്രമത്തിൽ ശ്രീകൃഷ്ണൻ മധുരയിലെ രാജാവായി. സുദാമാവ് എന്ന കളിക്കൂട്ടുകാരൻ ഈശ്വര ചിന്തയുമായി ,പട്ടിണിയും പരിവട്ടവുമായി ജീവിച്ചു പോന്നു.. സ്വന്തം ഭാര്യയും കുട്ടികളും വരെ ആഹാരമില്ലാതെ കരയുന്നത് കാണണ്ടി വന്നു. അവസാനം കുചേല പത്നി ശ്രീകൃഷ്ണനെ പോയിക്കാണാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നു. നമ്മുടെ കഷ്ടപ്പാടിന് ഒരു പരിഹാരം അദ്ദേഹം ഉണ്ടാക്കിത്തരും. മടിച്ചു മടിച്ച് അവസാനം, ഭിക്ഷ യാചിച്ചു കിട്ടിയനെല്ല് കുത്തി അവിലാക്കി കൃഷ്ണന് കൊടുക്കാൻ അതും കരുതി പുറപ്പെട്ടു. ദൂരെ നിന്ന് തൻ്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരൻ വരുന്നത് കൊട്ടാരത്തിൻ്റെ മട്ടുപ്പാവിലിരുന്ന് കൃഷ്ണൻ കണ്ടു. അദ്ദേഹം ഓടി ഇറങ്ങിച്ചെന്ന് സുദാമാവിനെ സ്വീകരിച്ചു. ആ വലിയ കൊട്ടാരം കണ്ടപ്പോൾത്തന്നെ കുചേലൻ ഒന്നു പകച്ചു. കൃഷ്ണൻ ഇറങ്ങി വന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം അത്ഭുതം കൂറി.കളിക്കൂട്ടുകാരൻ എന്നെ മറന്നിട്ടില്ല!കചേലനെആനയിച്ച് സിംഹാസനത്തിലിരുത്തി കാലു കഴുകിച്ച് ഉപചാരം ചെയ്തു. പകച്ചു നിന്ന കുചേലൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ആ അവിൽക്കിഴി പിടിച്ചു വാങ്ങി. കഴിച്ചു.മൂന്നാമത്തെ പിടിക്കും കഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ രൂക്മിണീ ദേവി തടഞ്ഞു. തങ്ങളുടെ ഐശ്വര്യം മുഴുവൻ ഇതു മൂലം കുചേലനാകുമെന്നു ഭയന്നാണ് തടഞ്ഞത്. അവിടെ കൃഷ്ണൻ്റെ കൂടെ രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടും പാവം സുദാ മാവ് കൃഷ്ണനോട് ഒന്നും ആവശ്യപ്പെട്ടില്ല. കുചേലൻ്റെ ആഗ്രഹം മാനിച്ച് അദ്ദേഹം കുചേലനെ യാത്ര അയച്ചു. ആ പാവം ബ്രാഹ്മണന് തനിക്കു വേണ്ടി അദ്ദേഹത്തോട് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. ചോദിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. പക്ഷേ കൃഷ്ണൻ ഈ സമയം കൊണ്ട് കുചേലന് മണി മന്ദിരവും സമ്പത്തും ഏർപ്പാടാക്കിയിരുന്നു. കുചേലൻ നാട്ടിൽ വന്നപ്പോഴാണ് തനിക്കു കൈവന്ന ഐശ്വര്യം അറിഞ്ഞതു തന്നെ.ഇവിടെ ദ്ര്യംപതനേയും കൃഷ്ണനേയും താരതമ്യം ചെയ്യുന്നത് രസമാണ്. കുചേലനാണങ്കിലോ ഒരു സ്വാർത്ഥ താത്പ്പര്യവുമില്ലാതെ ഒന്നും ആവശ്യപ്പെടാതെ തിരിച്ചു പോന്നു.അവിടെ ദ്രോണരുംബ്രാഹ്മണനാണ്. ഏകലവ്യനിൽ നിന്ന് അർഹതയില്ലാഞ്ഞിട്ടും ക്രൂരമായി ഗുരുദക്ഷിണ വാങ്ങിയവനാണ്. സ്വന്തം ശിഷ്യന്മാരെ വച്ച് തൻ്റെ പ്രതീകാരം ചെയ്തവനാണ്.അങ്ങിനെ പാതി രാജ്യം കൈവശപ്പെടുത്തിയവനാണ്.ഒരു സ്ഥലത്ത് സൗഹൃദഭംഗത്തിൽ നിന്ന് ഉണ്ടായ പക. മറുവശത്ത് സമാനതകളില്ലാത്ത കറകളഞ്ഞ സൗഹൃദം.