സാംബൻ -ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ ദു:ഖംശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെയും, ജാംബവതിയുടേയും പുത്രനാണ് സാംബൻ. താന്തോന്നിയാണ്. ശ്രീകൃഷ്ണനേപ്പോലും ധിക്കരിക്കുന്ന നിഷേധി.ചീത്ത കൂട്ടുകെട്ടിൽപ്പെട്ട് മധുപാനവുമായി തൻ്റെ കുത്തഴിഞ്ഞജീവിതം തള്ളിനീക്കുന്നു. ദുര്യോധന പുത്രി ലക്ഷ്മണയുടെ വിവാഹ ദിവസം സാoബൻ അവളെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോന്നു. കൗരവർ അവനേ കയ്യോടെ പിടിച്ച് കാരാഗ്രഹത്തിലടച്ചു.നാരദനിൽ നിന്ന് വിവരങ്ങൾ അറിഞ്ഞ കൃഷ്ണൻ മകനേ രക്ഷിക്കാനായി പോകാനൊരുങ്ങുന്നു. ബലരാമൻ കൃഷ്ണനെത്തടഞ്ഞു." ഞാൻ പോകാം എൻ്റെ പ്രിയശിഷ്യനാണ് ദുര്യോധനൻ ഞാൻ സംസാരിച്ച് ഒരു യുദ്ധം ഒഴിവാക്കാം " ബലരാമൻ ദുര്യോധനൻ്റെ അടുത്തെത്തി സാംബനെ മോചിപ്പിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ദുര്യോധനൻ ഗുരുവിൻ്റെ ആവശ്യം നിരസിച്ചു.ബലരാമൻ കോപംപൂണ്ട് യുദ്ധത്തിന് തയാറായി. ഭീഷ്മരും കൂട്ടരും അപകടം മനസിലാക്കി. ദുര്യോധനുമായി സംസാരിച്ചു. അവസാനം ദുര്യോധനൻ വഴങ്ങി. തൻ്റെ മകളെ സാംബനൊപ്പം യാത്രയാക്കി.എന്നും ശ്രീകൃഷ്ണനെ ധിക്കരിക്കാറുള്ള സാംബൻ ഇതും എൻ്റെ അച്ഛനെക്കണ്ടു പഠിച്ചതാണ്.ഇതിൽ അച്ഛന് എന്നെ കുറ്റപ്പെട്ട ത്താൻ അവകാശമില്ല എന്നും പറഞ്ഞു.കാലം കുറേക്കഴിഞ്ഞു.മഹാഭാരത യുദ്ധം കഴിഞ്ഞ് മുപ്പത്തി ആറ് വർഷം പൂർത്തിയായി.ആ കാലത്ത് നാരദർ ഉൾപ്പടെ കുറച്ച് മഹർഷിമാർ ദ്വാരക സന്ദർശിച്ചു.സാംബനും കൂട്ടരും സുരപാനത്തിൽ മദോന്മത്തരായി ഇരിക്കമ്പഴാണ് അവരുടെ വരവ്. അവരെ ഒന്നു പറ്റിയ്ക്കാൻ തന്നെ അവർ തീരുമാനിച്ചു.സാംബനെ ഒരു ഗർഭിണിയുടെ വേഷം കെട്ടിച്ച് മഹർഷിമാരുടെ മുമ്പിലെത്തിച്ചു.ഇവൾ പ്രസവിക്കുന്നത് ആൺ കുട്ടിയാണോ പെൺകുട്ടിയാണോ എന്നു പറഞ്ഞു തരണമെന്ന് അപേക്ഷിച്ചു.മഹർഷിമാർക്ക് കാര്യം മനസിലായി.അവർ അന്യോന്യം നോക്കി ' എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു."ഇവൾ പ്രസവിക്കുന്നത് ഒരു ഇരുമ്പൊലക്ക' ആയിരിക്കും. അതു കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ കുലം മുഴുവൻ നശിക്കും" എന്നു ശപിച്ചു. അവർ പറഞ്ഞ പോലെ സാംബൻ ഒരു ഇരുമ്പ് ഉലക്ക പ്രസവിച്ചു. അവർ ഭയന്നു.എല്ലാവരും കൂടി ആ ഉലക്ക രാകിപ്പൊടിച്ച് കടലിൽ കലക്കി. അവസാനം മിച്ചം വന്ന ഒരു കഷ്ണം കടലിലെറിഞ്ഞു.. കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ പൊടി കരയ്ക്കടിഞ്ഞു. അതു മുഴുവൻ നല്ല ബലമുള്ള എയ്യാംപുല്ലുകളായി വളർന്നു വലുതായി. യാദവ കുലം കുടിച്ച് മദോന്മത്തരായി ആ പുല്ല് പറിച്ചെടുത്ത് അന്യോന്യം തല്ലി നശിച്ചു.കടലിൽ എറിഞ്ഞ ആ മിച്ചം വന്ന ഇരുമ്പിൻ കഷ്ണം ഒരു മത്സ്യം വിഴുങ്ങി. അതിനെ ഒരു മുക്കുവൻ പിടിച്ചു.അതിൻ്റെ വയറ്റിൽക്കണ്ട ആ ഇരുമ്പിൻ കഷ്ണം ഒരു വേടന് സമ്മാനിച്ചു. അവൻ അതു കൊണ്ട് ഒരസ് ത്രമുണ്ടാക്കി വേട്ടക്കിറങ്ങി.ഒരു മരത്തിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ യോഗ നിന്ദ്രയിൽ ഇരുന്നിരുന്ന കൃഷ്ണനെക്കണ്ട് ഒരു മാ നാണന്നു കരുതി വേടൻ അമ്പയച്ചു. ഒരു ചെറു മന്ദഹാസത്തോടെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന വിധിയേ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ച് സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായി