ഒരു പോലീസുകാരൻ്റെ ആത്മകഥ [കീ ശക്കഥകൾ -172]ഞാനൊരു സാധാരണ പോലീസുകാരൻ.ഒത്തിരി ഒത്തിരി കുറ്റവാളികളെക്കണ്ടിട്ടുണ്ട്. കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അതൊരു ജോലിയേക്കാൾ രാജ്യ സേവനം എന്ന ചിന്തയും മനസിലുണ്ടായിരുന്നു.പക്ഷേ പെട്ടന്നാണ് ഒരദൃശ്യ കൊലയാളിയെ നേരിടണ്ടി വന്നത്. ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകൾക്കൊപ്പം അവനിൽ നിന്ന് ജനങ്ങളെ രക്ഷിക്കണ്ടത് നമ്മുടെ ചുമതല ആണന്ന ബോദ്ധ്യം എന്നെ കൂടുതൽ കർമ്മനിരതനാക്കി. സാമൂഹിക അകലം പ്രാപിച്ചുള്ള നിയമപാലനം കഠിനം തന്നെ. പക്ഷേ തളർന്നില്ല. കൂടുതൽ ആവേശത്തോടെ പ്രവർത്തിച്ചു. അജ്ഞത കൊണ്ട പകടത്തിൽപ്പെടുമായിരുന്ന എത്രയോ പെരേരക്ഷിച്ചു. ജനങ്ങൾ ഒറ്റക്കെട്ടായി കൂടെ നിന്നു. അന്നു പ്രളയകാലത്തു കണ്ട കൂട്ടായ്മ.ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിൽപ്പോകാറില്ല. ഈ ഭീകരൻ്റെ വൈറസ് എൻ്റെ ശരീരത്തിൽ പ്രവേശിച്ചിട്ടുണ്ടങ്കിലൊ.?പ്രായമായ അച്ഛനും അമ്മക്കും പകരാൻ പാടില്ല. ഗർഭിണി ആയ എൻ്റെ ഭാര്യയെക്കണ്ടിട്ടും കുറേ ആയി. ഒരു ദിവസം മോനെ ദൂരെ നിന്നൊന്നു കണ്ടു. അവനറിയാതെ തിരിച്ചു പോന്നു. കൊതിയാകുന്നു. വീട്ടിൽ എല്ലാവരും ഒത്ത്. പാടില്ല... ഞാൻ കാരണം... ലോകത്തിനു മുഴുവൻ മാതൃകയായ ഈ പ്രവർത്തനത്തിൽ പങ്കാളിയാകാൻ കഴിഞ്ഞത് തന്നെ മഹാഭാഗ്യം.പെട്ടന്നാണ് കാര്യങ്ങൾ മാറി മറിഞ്ഞത്.തിരഞ്ഞെടുപ്പുകാ ഹ ളം മുഴങ്ങിയപ്പോൾ രാക്ടീയപ്പാർട്ടികൾ പഴയ സമരമുറകളുമായി രംഗത്തിറങ്ങി. അന്യോന്യം ചെളി വാരി എറിഞ്ഞു തുടങ്ങി. പലരേയും അടുത്തുചെന്ന് പിടിച്ചു മാറ്റണ്ടി വന്നു. അറസ്റ്റു ചെയ്ത് നീക്കണ്ടി വന്നു. ഈ സമയത്ത് ഇത്ര പ്രബുദ്ധമായ പാർട്ടികൾ ഈ രീതി തിരഞ്ഞെടുത്തതിൽ വിഷമം തോന്നി.നമ്മളെല്ലാം ഓറ്റക്കെട്ടായിക്കെട്ടിപ്പൊക്കിയ തൊക്കെ ഒറ്റയടിക്ക് നഷ്ടപ്പെടുമോ. എല്ലാവരും മനസിലാക്കി പിന്മാറുമായിരിക്കും.പക്ഷേ സകല നിയന്ത്രണവും വിട്ടത് ഇന്നാണ്. ഊണും ഉറക്കവുമുപേക്ഷിച്ച് ഈ രോഗത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാനായി ജീവിതം മാറ്റിവച്ച ആ സോക്ട്ടറുടെ കാറ് സമരക്കാർ തടഞ്ഞപ്പോൾ സകല നിയന്ത്രണവും വിട്ടു. കാറിനകത്ത് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒരുത്തൽ തുപ്പുന്നതാണ് പിന്നെക്കണ്ടത്. തടഞ്ഞ പോലീസുകാരൻ്റെ ഗ്ലൗസ് വലിച്ചൂരി കയ്യിൽക്കയറിപ്പിടിച്ചു തള്ളിത്താഴെയിട്ടു. എൻ്റെ സകല നിയന്ത്രണവും വിട്ടു. ഞാനയാളെപ്പിടിച്ച് ചെകിട്ടത്തിനിട്ട് തന്നെ ഒന്നു പൊട്ടിച്ചു. ഒരു രാഷ്ട്രീയ നേതാവിനെ തല്ലിയാലുള്ള പൊല്ലാപ്പറി യാഞ്ഞിട്ടല്ല. സഹിച്ചില്ല.ഇനി ആരും ഇതാവർത്തിക്കരുത്.