ആക്രി ക്കൊട്ടാരം ' [ കീശക്കഥക'ൾ - I62] ഒരു സിനിമയുടെ തിരക്കഥയുമായാണ് മദ്രാസിൽ എത്തിയത് .ട്രയിനിൽ നിന്നിറങ്ങണ്ട സമയമായി ഒരു സ്ത്രീ ദയനീയമായി മുമ്പിൽ വന്നു കൈ നീട്ടി." വിശക്കുന്നതിനെന്തെങ്കിലും തരൂ സാറേ ." എന്തോ ആ സ്ത്രീരൂപം എന്നെ വല്ലാതെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തി. എവിടെയോ കണ്ട ഓർമ്മ.മോഹിനി ! ഞാൻ ഞട്ടിപ്പോയി. ഇല്ല എനിക്ക് തെറ്റിയതാവും. വീണ്ടും ആ കൈ എ ൻ്റെ മുമ്പിൽ നീണ്ടു."മോഹിനി. നീ ഈ അവസ്ഥയിൽ "അവൾ ഞട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ആ കണ്ണിൽ കണ്ണുനീർ.ഉടൻ അവൾ കണ്ണു തുടച്ച് അപ്രത്യക്ഷമായി. ഒരു കാലത്ത് തെന്നിൻഡ്യ അടക്കി വാണ മാദകത്തിടമ്പ് .സിനിമാ ലോകം അവൾക്ക് വേണ്ടി കാത്തു നിന്നു. ക്യാഷ്കുന്നു കൂടിയപ്പോൾ കൂട്ടുകാരും കൂടെ കൂടി. വിഷമം വന്നു പറഞ്ഞ വർക്കൊക്കെ വാരിക്കോരിക്കൊടുത്തു. പിന്നെ പിന്നെ മോഹിനിയെപ്പറ്റി ഒരു വിവരവും ഇല്ലായിരുന്നു. രോഗബാധിതയായി അവശത അനുഭവിക്കുന്നു എന്ന് ഒരിയ്ക്കൽകെട്ടു . ട്രയിൻ നിന്നു.ഞാൻ ബാഗുമെടുത്ത് ആ രൂപം പോയ വഴിയെ വച്ചുപിടിച്ചു.തലമടി ചുറ്റിയ ആ കീറിയ ചുവന്ന ചോല എനിക്ക് വഴികാട്ടി. ഞാൻ അവരറിയാതെ അവരേ പിൻതുടർന്നു.പഴയ ബോഗികൾ കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നിടത്തേക്കാണ് അവൾ പോകുന്നത്.' അവൾ ഒരു പഴയ ബോഗിയിൽക്കയറി. ഞാനും അവളെ പിൻതുടർന്ന് അതിനകത്തു കയറി. അവിടെ തു, രുമ്പെടുത്ത ആ സീററിൽ ഒരു സ്ത്രീരൂപം കൂഞ്ഞി കൂടി ഇരിക്കുന്നു."സത്യം പറയൂ നിങ്ങൾ മോഹിനി അല്ലേ.?" അവൾ തല ഉയർത്തി. അവളുടെ കണ്ണിൽ അത്ഭുതം. പ്രസിദ്ധ തിരക്കഥാകൃത്ത് നന്ദകുമാർ? അവളുടെ ക്ഷീണിച്ച സ്വരം."എന്തു പറ്റി' എങ്ങിനെ ഈ അവസ്ഥയിൽ?""ആരും അറിയാതെ ഈ നശിച്ച ജീവിതം അവസാനിപ്പിയ്ക്കാനായിരുന്നു ആഗ്രഹം. സാറ് പറ്റിച്ചു കളഞ്ഞു "" അന്ന് സിനിമയിൽ കത്തി നിന്ന കാലം. ക്യാഷ് കുന്നുകൂടിയപ്പോൾ പലരും അടുത്തുകൂടി. ആവശ്യക്കാർക്ക് വാരിക്കോരിക്കൊടുത്തു. കരുത്തനായ എൻ്റെ ഫിനാൻസ് മാനേജർ എൻ്റെ ഭർത്താവായി. അവിടെത്തുടങ്ങി എൻ്റെ ശനിദശ. പണക്കൊതിയനായ അങ്ങേർക്ക് വേണ്ടി പല വേഷവും കെട്ടി.അവസാനം എൻ്റെ സ്വത്തു മുഴുവൻ അവൻ കൈവശപ്പെടുത്തി. ഇ ന്നയാൾ ഒരറിയപ്പെടുന്ന പ്രൊഡ്യൂസറാണ്. എൻ്റെ കാശു കൊണ്ട് വലിയവനായവൻ എന്നെത്തഴഞ്ഞു. എൻ്റെ സിനിമാ ചാൻസുകൾ മുഴുവൻ തടസപ്പെടുത്തി. എനിക്ക് മാരക അസുഖമാണന്നു വരുത്തിത്തീർത്ത് എന്നെ സിനിമാലോകത്തു നിന്നു തന്നെ പുറത്താക്കി. ബലമായി ഡൈവോഴ്സ് വാങ്ങി.കൂടെ ഉള്ളവർ മുഴുവൻ വിട്ടു പോയി. വീണ്ടും സിനിമാ ചാൻസിനായി മുട്ടാത്ത വാതിലുകളില്ല. ആരും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല. എൻ്റെ ഈ അവസ്ഥ ആരുമറിയാതെ ജീവിതം തീർക്കണം. മോഹിനിയുടെ കഥ കേട്ടപ്പോൾ ഞട്ടിപ്പോയി.പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് അയ്യായിരം രൂപ എടുത്ത് അവളുടെ നേരേ നീട്ടി. നിങ്ങൾ ഒരിയ്ക്കൽ സഹായിച്ചതുകൊണ്ടു മാത്രം രക്ഷപെട്ട ഒരാളാണ് ഞാനും. ഞാനിപ്പോൾ പ്പോകുന്നു. നിങ്ങളെപ്പൊലുള്ള കലാകാരന്മാരെ സഹായിക്കാൻ ഒരു വലിയ ആതുരാലയം തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.അടുത്ത ആഴ്ച്ചയാണ് ഉത്ഘാടനം. അവിടുത്തെ ആദ്യ അന്തേവാസി മോഹിനി തന്നെ ആകട്ടെ. ഞാൻ ആവശ്യമുള്ള പേപ്പറുമായി നാളെ ഈ നേരത്ത് ഇവിടെ വരാം ""വേണ്ട സാർ എൻ്റെ ഈ അവസ്ഥ ജനങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ വെളിപ്പെടാൻ എനിക്ക് താത്പ്പര്യമില്ല.""അവിടെ നല്ല ചികിത്സയും ഭക്ഷണവും കിട്ടും.ക്രമേണ നമുക്ക് സിനിമാലോകത്തേക്ക് തിരിച്ചെത്താം " അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ഞാൻ പിറ്റേ ദിവസം കൃത്യ സമയത്തു തന്നെ റയിൽവേ സ്‌റ്റേഷനിലെത്തി.മോഹിനിയുടെ ആക്കിക്കൊട്ടാരത്തിനകത്തു കയറി. ഞാനുറക്കെ വിളിച്ചു. അയ്യോ..! ഞാൻ ഞട്ടിപ്പോയി.ആ പഴയ കമ്പാർട്ട്മെൻ്റിൻ്റെ തുരുമ്പിച്ച ഫാനിൽ മോഹിനി തൂങ്ങി നിൽക്കുന്നു.